Dworek nad Bugiem – historia
W Gródku Nad Bugiem mają Państwo możliwość wynajęcia pokojów lub domków letniskowych tuż obok miejsc historycznych.
Gródek Nad Bugiem został otwarty w grudniu 2012 roku na części dawnej dworszczyzny i w centrum wczesnośredniowiecznego grodu.
Najstarsze ślady osadnictwa w Gródku pochodzą z paleolitu (9200-8200 p. Ch.), w Gródku odkryto m. in. liścianki (groty strzał) i inne wyroby krzemienne. W połowie 6 tysiąclecia przed Chrystusem w Gródku mieściła się niewielka osada (odkrycia z tego okresu to pierwszy w Polsce grób ciałopalny kultury ceramiki wstęgowej rytej i liczne naczynia). W Gródku nad Bugiem istniały dogodne warunki naturalne do przebiegu wielu szlaków, którymi w okresach pradziejów, jak i w późniejszych okresach poczynając od wczesnego średniowiecza, przenikały idee i przemieszczały się grupy ludzi ze wschodu na zachód. Spokojne wodopoje, rzeki obfitujące w ryby, żyzne gleby i bujne łąki stanowiły wymarzone miejsce do osiedlania się, a o długotrwałym użytkowaniu tych ziem i zamożności mieszkańców świadczą odkrycia archeologiczne. Pierwsze wiadomości o sensacyjnych odkryciach w Gródku, w trakcie celowo rozkopywanych wczesnośredniowiecznych mogił pochodzą z zapisów Adama Czamockiego, entuzjasty przeszłości słowiańskiej z lat dwudziestych XIX w.
W latach 1952-1955 podczas prac archeologicznych prowadzonych w Gródku natrafiono na groby z okresu rzymskiego, cmentarzysko, obiekty neolityczne, relikty kultury łużyckiej, a także ślady budynków mieszkalnych i gospodarczych pochodzące z wczesnego średniowiecza, zabudowania folwarczne z XVII wieku oraz okopy strzeleckie z obu wojen światowych.
Namacalne dla każdego Gościa Gródka są pozostałości po grodzisku średniowiecznym z XI i XIV w.: fragmenty wału obronnego, fosa, zarys baszty na rzucie koła. Gród na terenie obecnego ośrodka odegrał ważną rolę w historycznym kształtowaniu się początków państwowości Polski i Ukrainy. Ze względu na swoje położenie na pograniczu Polski piastowskiej i Rusi Kijowskiej gród przechodził z rąk polskich w ruskie i odwrotnie. W 981 roku Włodzimierz Wielki odebrał gród Lachom (Polakom). Natomiast w 1018 r. gród zajął Bolesław Chrobry. Ze wspomnień kronikarza Nestora w Powieści lat minionych dowiadujemy się, iż właśnie w Gródku nad Bugiem pierwszy król polski przeprawiał się przez Bug. Gród został zaatakowany w 1240 r. przez Mongołów pod wodzą Batu-hana i prawdopodobnie zniszczony. W XV wieku zachowane relikty ziemnych wałów grodziska i rozpościerające się nieopodal wzniesienie były utożsamiane z grodem Wołyń przez Jana Długosza w Rocznikach czyli Kronikach Królestwa Polskiego.
W XVI wieku Gródek był własnością wielkich książąt Litwy. Za czasów Zygmunta Augusta osada należała do Radziwiłłów, a następnie została sprzedana biskupowi Wojciechowi Baranowskiemu i była częścią majątku Kościoła do czasów III rozbioru. Od 1808 roku kolejnymi właścicielami Gródka są: Załuscy, Chojeccy, Iżyccy, Godlewscy, Dzwonkowscy. Następnie w 1920 roku tereny te przejmuje Skarb Państwa, który w latach 30-tych XX wieku przekazuje Gródek w dzierżawę wdowie po Józefie Piłsudskim – Aleksandrze. W 1969 r., doceniając walory doliny Bugu, uruchomiono w Gródku znany w kraju ośrodek wypoczynkowy, od tego czasu do Gródka przybywają liczni wczasowicze, a nasz pensjonat kontynuuje tradycje agroturystyczne tego miejsca.
W zabudowaniach dworskich w Gródku nad Bugiem dorastał Edmund Chojecki, znany jako Charles Edmond – pisarz, dziennikarz i podróżnik. W tym miejscu także przez Bug w 1656 r. przeprawiał się Bogusław Radziwiłł – postać historyczna uwieczniona przez Henryka Sienkiewicza w Potopie.
Gródek to miejsce otoczono wieloma legendami. Jedną z nich jest opowieść o zakopanym w miejscowości skarbie, który ukryto podczas przemarszu wojsk Napoleona. Istnieją również liczne podania o podziemnych lochach zamku, a nawet jego komnatach.
Zapraszamy do naszego ośrodka wczasowego, który nawiązuje do staropolskich tradycji – u nas będziecie mogli Państwo podziwiać pozostałości po grodzie średniowiecznym, zjeść tradycyjny polski obiad w karczmie nad Bugiem i spędzić czas na łonie natury.